Bonedd a chyffredin Cymry,

Dewch yn nes gwrandewch fi’n traethu,

Am hen ŵr oedd yn cadw Tylwyth,

Araf Hwsmon gweddol esmwyth.

Yr oedd yn byw ymlaen Brycheiniog,

Yn ŵr o rinwedd glân Ariannog,

Yn fawr ei barch, yn gryf ei foddion,

A phob tegwch Duw a digon.

Wmffre Jenkins oedd ei enw,

Trwy’r holl wlad yn gymeradwy

Yn byw ar gynnydd rhwng ei genedl

O lwyth Boneddigion Achog uchel.

Daeth deugain punt o arian iddo,

Oedd y maes yn sicr ganddo :

Fe rifai rheini i’w cadw’n gyfan,

Lle gallai rhoddi eilwaith allan.

Fe gyttunodd y ddwy forwyn

A’i was Penna roi’ iddo wenwyn :

Fel y gallent speilio’i goffor

Gwedi ei ddifa a thresio’i drysor.

Hwy roen gwpaned gwenwyn iddo,

Pan ddaeth i’r ty a syched arno :

Ynte’i hyfodd fel gŵr gwirion,

Heb ddim bredych fod y bradon

Yn ebrwydd iawn fe chwyddai’n enbyd,

‘Roedd ganddo Salet Oil Botteled :

Fe ddechreuodd yfed honno

I ddofi’r gwenwyn oedd yn gwynio.

Ac a archodd i’r gwas arall,

Gyrchu’i geffyl iddo’n ddiwall,

Fel y gallai ddianc yn ddiysymwyth

Rhag cwpla’i ladd rhwng dwylo’i dylwyth.

Pan aeth y gwas i gyrchu’r ceffyl,

Nhwy gyttun’son eill tri’n gynnil

Mae’r ffordd nesa i ddwyn ei fywyd,

Oedd tagu’i geg a hosan wstyd.

A cheisio cadw cylch ei wddwg,

Heb ddim ymlyw i weld yn amlwg,

Fel y gallent dynu eu bwriad,

Gwedi’r mawr ddrwg gelu’r mwrddiad’ 

Fe tafleu’r gwas e’n ebrwydd dano

A’r ddwy forwyn arno’n pwyso,

Nes iddo dagu’n farw i ddigon,

Dyna ortrech trist ar Gristion.

Fe griau Magu, Magu yn oerllyd,

Cei fodd i fyw od cedwi mywyd,

A hithau’n un o’r tri pechadur,

Ar ei frest yn mwrddro’i mheistr. 

A bwrw ei gelain ef ar y gwely,

I ‘stafell fach y maes o’r penty,

Y man lle byddai’n arferedig,

Wrth ei hunan gysgu yn unig.

A chlo i’r drws yn ddiogel arno,

O’r tu fewn er mwyn dieithrio,

A chwedyn roddi piler bychan,

I fynd twy dwll y ffenestr allan.

Fe fu yno ddau ddiwrnod,

Yn ddistaw iawn heb neb yn nabod,

Nes darfod chwilio’i holl gornelau,

Am arian bath a chuddio’i bethau.

A’i gwas lleia yn crio hawyr,

O Dduw beth wnaethoch chwi i’m meistr

A hwythau’n hylim yn ei hela.

Ai gadw yn galed i fugeilia. 

Daeth Mr Daniel Pryddech yno,

Gwr parchedig call cywyrdro :

Cynta gair a ‘fynnodd iddyn,

Ple mae eich meistr Wmffre Jenkins.

Hwy ddwedson wrtho i fod yn cysgu,

Er’s dau ddiwrnod ar ei wely,

Nad oedd gan un dyn ffordd i ddeffro;

Eisiau cael y drws yn nadclo.

Fe redai’n ebrwydd wrth y ffenest,

I wel’d yn esmwyth heb ddim gorchest,

Gweiddi’n bres o flaen ei wyneb,

Ni chadd etto air o ateb.

Fe ddaeth yno fwyn gym’dogion,

Cwnni’r drws wrth rym trosolion,

Gweld y gwr yn farw yn gorwedd,

A chwydd mawr yn salw ei sylwedd.

A chael yr allwedd ar y ffwrwm,

Y man lle dodsai’r llofrydd lawdrwm,

Gwas y Diawl yn llawn dichellion,

Gwedi mwrddro ei feistr gwirion.